O autobús do teatro regresará en marzo a Chantada para asistir á representación de ‘A burra, a mesa e o pau’

Neste 2025 continúa o Programa de Mobilidade do Centro Dramático Galego, que traslada autobuses aos diferentes municipios galegos para achegar aos seus veciños ás representacións teatrais que se desenvolven no Salón Teatro de Santiago.
O mércores, 12 de marzo, o autobús do teatro volverá a Chantada, contando unha vez máis coa colaboración do Concello. A saída será ás 15:30 horas desde a Praza de Galicia para asistir á representación da obra ‘A burra, a mesa e o pau’. A función comezará ás 18:00 horas, e o prezo da entrada é de 5 euros. A hora de regreso será ás 20:00 horas.
Para asistir á representación haberá que inscribirse antes do 11 de marzo na Casa da Cultura de Chantada ou no teléfono 982 441 752.
‘A burra, a mesa e o pau’ é a primeira produción propia da tempada 2024-2025 do Centro Dramático Galego. Con dirección e dramaturxia de Lorena Conde, o elenco está formado por 15 intérpretes: Xúlio Abonjo, Maika Aguado, Beatriz Barcia, Xosé Manuel Esperante, Andrés Giráldez, Alixa Ladson, Roberto Leal, Mario López, Pablo Loureiro, Carla Mojón, Grial Montes, Paloma Otero, Paulo Serantes, Nelu Vermouth e Arantza Villar, quen darán vida sobre as táboas a esta nova proposta que, en palabras da súa directora, preséntase como “o conto de fadas dunha familia obreira galega naqueles tempos nos que era máis doado crerlles os contos ás avoas ca as promesas aos patróns”.
Lorena Conde está acompañada, ademais, por María Torres Piñeiro, Carmen Casal, Montse Piñeiro e José Faro nos deseños da escenografía, iluminación, vestiario e videocreación; Amparo Martínez na coreografía; Esther Quintás na perruquería e caracterización. A música está asinada por Cibrán Seixo e Inés Salvado Gontad, quen desenvolve tamén a asistencia de dirección.
Segundo a súa directora, o proxecto de ‘A burra, a mesa e o pau’ parte da premisa de como para as persoas que viven na corda frouxa, nos límites da pobreza, “o azar, a casualidade, os eventos máxicos resultan unha vía de escape altamente atractiva para poder evadirse das dificultades reais”. Neste sentido, o espectáculo traza unha liña pasando por tres puntos: “unha vida de esforzos, unha esperanza inxenua e invencible en solucións máxicas e a loita obreira”.